Over ons

Ontstaan

In september 2004 trokken journaliste Annemie Struyf en fotografe Lieve Blancquaert naar Kenia voor de voorbereiding van hun boek “Mijn status in positief”. 
Het begon met een eenvoudig idee: een fotoboek over gewone mensen, in Europa en Afrika, allemaal seropositief. Tijdens deze reis ontmoetten beide vrouwen de kleine vondeling Hope.

In 2004 adopteerde Annemie Struyf Hope. Annemie: “Voor het eerst, na al die verre reizen, was ik niet meer in staat mij zomaar om te draaien en naar huis te gaan. Om een lang en ingewikkeld verhaal in enkele woorden samen te vatten: Hope, een zwart meisje van 14 maanden, heeft mij verrast en verleid.”

Een jaar na de adoptie van haar dochter Hope ging Annemie op zoek naar de Keniaanse roots van het meisje. Deze zoektocht resulteerde in de ontroerende tv-reeks “De Moeder van mijn Dochter”(2006). Dit aangrijpende verhaal vertelde niet alleen het verhaal van Hope, maar ook het grotere verhaal van de miljoenen weeskinderen in Afrika.

In 2006 richtten Annemie en Lieve samen met enkele vrienden – Michel Vanholder en Monique Vannieuwenburgh – een stichting op: Hope for Kabondo. De focus van Hope for Kabondo lag op de opvang van weeskinderen en vondelingen: Hope Home. Er volgden nog andere initiatieven, zoals Hope Academy, een kleine school in de buurt.  In en rond Hope Home werd ook de plaatselijke landbouw ondersteund. Er kwamen waterputten geboord en een naaiatelier voor jonge meisjes: Annick’s Boutique.

In 2012 trokken Annemie Struyf en Monique Van Nieuwenburgh naar Kuria, een afgelegen streek in Kenia waar 99% van alle meisjes en vrouwen besneden worden. Hier maakte Annemie twee schokkende, beklijvende reportages over de praktijken van genitale verminking bij jonge meisjes. Beide documentaires werden uitgezonden op VRT1, onder de titel “Blijf van mijn Lijfje”. Deze reportages werden in mei 2015 bekroond met een Golden Nymph Award op het toonaangevende Televisiefestival van Monte Carlo.

In 2013 verscheen ook het boek “Blijf van mijn Lijfje”, door Annemie Struyf en Johanna Laurent. Het beschrijft de ontstellende verhalen van jonge, zwarte meisjes en vrouwen die – ver weg en dichtbij – moeten knokken voor een gelukkig bestaan. Over dromen, inspanningen en verlangens van jonge, zwarte vrouwen in een wereld waar geweld en mishandeling nooit ver weg zijn. Maar ook verhalen over toekomst en hoop.

In 2014 verandert de Stichting van naam: Hope for Girls. De focus ligt voortaan op de stijd tegen vrouwelijke genitale verminking. Er onstaat een vruchtbare samenwerking met schoolhoofd Tobias van de Visa Academy in Kuria, een anti-FGM-school. FGM staat voor: Female Genital Mutilation.

Laatste update (mei 2023):

Hope for Girls wordt nu geleid door drie vrijwillige bestuursleden: Annemie Struyf, Michel Vanholder en Monique Van Nieuwenburgh

Ons laatste bestuursbezoek dateert van september 2022.
Op 17 mei verscheen in Weekend Knack een verslag van deze Keniareis, op basis van de reisdagboeken van Annemie en Hope (19).